Πρόκειται για 16 σονάτες και 4 ιντερλούδια με διάρκεια πάνω από 70 λεπτά.Ίσως η πιο σημαντική εργασία του Cage για την εφεύρεση ''prepared piano''.Ολοκληρώθηκε τον Μάρτιο του 1948 και αφιερώθηκε στην Maro Ajemian** όπου και έκανε πρεμιέρα στη Νέα Υόρκη -Carnegie Hall στις 11 Ιανουαρίου 1949.Οι μαθητές της ιστορίας μουσικής έχουν δει πιθανώς φωτογραφίες πιάνων προσαρμοσμένων όπως ο Cage ήθελε,βάζοντας όλα τα είδη ξένων αντικειμένων( κομμάτια από καουτσούκ ανάμεσα στις χορδές,ξύλινα κουτάλια) ανάμεσα στις χορδές του πιάνου.Το λεγόμενο prepared piano παρέχει όλα τα μέσα που χρειάζεται ένα τέτοιο όργανο ώστε να μπορεί να προκαλέσει μια ευρεία ποικιλία ηχοχρωμάτων.Η παρτιτούρα δείχνει ακριβώς τους ήχους που πρέπει να ακουστούν.Αρχικά η συγκεκριμένη μορφή πιάνου άρχισε να σχεδιάζεται το 1938 για το έργο Bacchanale σε απάντηση ενός αιτήματος μιας χορεύτριας εν ονόματι Syvilla Fort που χρειάστηκε μουσική για χορό περίπου 6 λεπτών με έναν μόνο πιανίστα λόγω έλλειψης χώρου για πολλούς εκτελεστές.Μετά από καιρό και συγκεκριμένα το 1944-1945 ο Cage το χρησιμοποίησε ξανά για το έργο ''three dances''.Τα κουτάλια και οι πρόκες προκαλούν πολυάριθμες ποικιλίες ηχοχρωμάτων κάνοντας έτσι να έρθει στο νου ένας κόσμος από ήχους γαλήνιους και κάποιες φορές ίσως και σουρεαλιστικούς. Κάθε κίνηση εξετάζει ένα συγκεκριμένο συναίσθημα και τη μακροκοσμική δομή.Εν ολίγοις αυτό σημαίνει ότι τα τοπικά στοιχεία της δομής αντικατοπτρίζουν τη συνολική μορφή του κομματιού.Για να εξηγήσουμε τη μικρο\μάκροκοσμική δομή μπορούμε να δούμε το πρώτο μέρος της σονάτας.Πιθανώς και να χρειάζονται λίγα μαθηματικά για να κατανοηθεί η έννοια αλλά στην πορεία θα είναι μια πολύ καλή εργασία.Η βασική μονάδα αυτής της δομής ειναι οι 7 χρόνοι.Το πρώτο μέρος αποτελείται απο δύο φράσεις ,το καθένα με ισοδύναμο μήκος 7 μετρων-2\2( 4x7=28 τέταρτα-28x4=112 όγδοα).Η δεύτερη ενότητα αποτελέιται απο 3\4(3x7=21 τέταρτα-4x21=84).Με αυτή τη δομή επιτυγχάνεται η αναλογία 4 προς 3 και η κάθε φράση αντηχεί με το μήκος του έργου, έτσι δημιουργώντας την ελεγχόμενη δομή αυτή δομή ο συνθέτης είναι ελεύθερος να προσαρμόσει το ρυθμό και το ηχόχρωμα που ίδιος επιθυμεί οποιαδήποτε στιγμή διατηρώντας παράλληλα μια γενική ολιστική συνέχεια.
2 σχόλια:
Μπράβο Χάρη, πολύ εμπεριστατωμένη ανάρτηση. Ευχαριστούμε.
Είναι από τα αγαπημένα μου.Συνεπώς δεν θα μπορούσα να μη κάνω μια λεπτομερή (κατά το δυνατόν)ανάλυση του έργου.
Δημοσίευση σχολίου