Ευφυής και ακούραστος ο Ρώσος χημικός ίσως και να έμοιαζε με τον μοναχό Ρασπούτιν. Στις 17 Φεβρουαρίου 1869 βρισκόταν στο γραφείο του,ήταν η στιγμή όπου μία επίσημη επιστολή έφτασε στα χέρια του. Δεν μπορούσε πια άλλο να ασχολείται με όλα τα υπόλοιπα προβλήματα,η προθεσμία για το επόμενο κεφάλαιο του βιβλίου του πλησίαζε κι αυτός δεν είχε βρει ακόμη τρόπο να οργανώσει τα χημικά στοιχεία. Τις προηγούμενες εβδομάδες είχε κοιμηθεί πολύ λίγο,το μυαλό συνέχεια βρισκόταν σε εγρήγορση για τον άλυτο γρίφο που είχε μπροστά του.
Η πόρτα χτύπησε και ο απρόσμενος επισκέπτης μπήκε μέσα λέγοντας ''κύριε η άμαξα σας περιμένει''. Ο Μendeleev απάντησε γεμάτος απελπισία λέγοντας '' δεν μπορώ -δεν έχω χρόνο σήμερα ίσως κάποια άλλη στιγμή προλάβω και πάω στην εταιρεία για τις αναλύσεις''. Ο άγνωστος επισκέπτης αμέσως έφυγε αφήνοντας τον χημικό βυθισμένο στις σκέψεις του. Συνεχίζοντας τη δουλεία δίπλα από την επιστολή βρήκε μία σελίδα με τίτλο ''οι ιδιότητες του λιθίου''. Πλέον ήταν εξουθενωμένος και ήταν δύσκολο να συνεχίσει από εκείνο το σημείο. Στις περιπτώσεις όπου ήθελε να ξεκουραστεί έριχνε πασιέντζα οπότε χωρίς να χάσει χρόνο παίρνει την τράπουλα ανακατεύει και αφήνει τα χαρτιά στην έδρα.Βυθισμένος στις σκέψεις του και με τα μάτια πλέον να κλείνουν η αυπνία τελικά τον νίκησε. Δεν πέρασαν ούτε 15 λεπτά και ο χημικός πετάχτηκε όρθιος. Αμέσως πήρε μολύβι και έγραψε Li=7, Na=23, K=39, Rb=85. To ολιγόλεπτο όνειρο που είδε ήταν η πλήρης οργανωτική δομή των χημικών στοιχείων. Αρχισε να τα ταξινομεί αλλά δυστυχώς δεν μπορούσε να τα θυμηθεί όλα. Κοίταξε για λίγο ξανά τα τραπουλόχαρτα ανοίγοντας το συρτάρι. Ένα σωρό κάρτες ταξινόμησης ήταν μπροστά του. Μέτρησε 63 και σε κάθεμία από αυτές έγραψε το όνομα του στοιχείου ,το σύμβολό του,το ατομικό βάρος και τις φυσικές ιδιότητές του. Ένα από τα στοιχεία της προσωπικότητάς του ήταν και η μνήμη.Για την ακρίβεια συμπλήρωσε όλη τη σειρά με κάθε λεπτομέρεια. Το παιχνίδι της ''χημικής πασιέντζας'' ήδη είχε ξεκινήσει. Ταξινόμησε όλες τις κάρτες ανάλογα με τον αύξοντα αριθμό του ατομικού βάρους. Το μόνο που τον ενοχλούσε ήταν οι κενές θέσεις . Πιθανώς θα είναι τα στοιχεία που δεν έχουν ανακαλυφθεί σκέφτηκε. Από εκείνη τη στιγμή και μετά έγραφε ασταμάτητα μέχρι να τελειώσει την εφεύρεσή του. Στο τέλος σκέφτηκε '' μα βέβαια αυτό ήταν το όνειρό μου!''. Η αρχή του περιοδικού πίνακα ήταν πλέον πραγματικότητα.....φωτογραφία του Ρώσου εφευρέτη(συνήθιζε να πηγαίνει μόνο μία ορισμένη μέρα του χρόνου για κούρεμα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου